Przedszkole Integracyjne Zielony Latawiec 2024
zielony_latawiec@poczta.fm
kameralne grupy
codziennie praca własną metodą Montessori
autorski program nauczania
2 wychowawców w każdej grupie
1-3 osób wspierających w każdej grupie
specjaliści, którzy są w stałym kontakcie z rodzicami (neurologopeda, logopeda, fijozterapeuta, psycholog, pedagog specjalny, terapeuta SI w każdym oddziale)
zgrany, zaangażowany zespół
ponad 10 lat zaufania rodziców
Co nas wyróżnia?
Początek września dla wielu dzieci i ich rodziców czy opiekunów oznacza rozpoczęcie przygody w przedszkolu. Doskonale o tym wiemy i dlatego w naszych przedszkolach Zielony Latawiec adaptację traktujemy jako kluczowy moment, który może zaważyć na całym przedszkolnym doświadczeniu malucha. Jak powinien wyglądać proces adaptacji, jak się żegnać z dzieckiem i co robić, gdy nie chce opuścić przedszkola?
Pierwsze dni w przedszkolu to czas, gdy dziecko poznaje nowe otoczenie: nauczycieli, rówieśników, zabawki i przestrzeń. Warto, aby proces adaptacji był przeprowadzony spokojnie i z wyczuciem, co pomoże dziecku poczuć się bezpiecznie. Na początku dziecko może przychodzić na krótszy czas, a rodzice są w pobliżu, aby maluch czuł się pewnie.
Jak żegnać się z dzieckiem, które wchodzi do grupy?
Wejście dziecka do grupy nie zawsze jest proste. Zdarza się, że maluch reaguje nerwowo na rozstanie z rodzicem, mimo tego że na przykład poprzedniego dnia wbiegł od razu roześmiany do sali. Jak się zachować w takiej sytuacji? Jest kilka prostych reguł, które mogą ułatwić wejście dziecka do grupy w przedszkolu.
Jasny komunikat ze strony rodzica - jeśli mama lub tata będzie debatował z dzieckiem nad tym, czy może już iść do pracy, maluchowi trudniej będzie się pożegnać. Warto pamiętać o tym, żeby powiedzieć gdzie się idzie (do pracy, do sklepu, na spotkanie etc.). Oczywiście lepiej nie wspominać maluchowi, o tym że idzie się zjeść pyszne ciasto do cioci Helenki, którą przedszkolak uwielbia, wystarczy powiedzieć, że idzie się na spotkanie.
Wybór rodzaju pożegnania przez dziecko - dając maluchowi wybór, jak się z nami pożegna daje mu się odrobinę poczucia kontroli nad sytuacją zostania bez rodzica. Przytulenie, buziak, piątka, żółwik? Można dać dziecku kilka opcji do wyboru.
Przed samym pożegnaniem powinno się powiedzieć dziecku, że to już moment rozstania. Poinformować gdzie się idzie. Określić kiedy dokładnie się wróci, mówiąc to patrzeć dziecku w oczy i upewnić się czy słyszało i zrozumiało. Wybrać z nim rodzaj pożegnania i pożegnać się.
Przykładowe pożegnanie może wyglądać tak:
- Marysiu idę do pracy, przyjdę po ciebie po podwieczorku. Jak chcesz się ze mną dzisiaj pożegnać? Przybić piątkę czy dać mi buziaka? Buziaka? Dobrze, idę do pracy. Daj buziaka. Buziak! Idę. Pa pa.
Powtórzenie tego, że idzie się do pracy jest tu celowe - dziecko będzie wiedziało, gdzie jest rodzic.
Co robić, jeśli takie pożegnanie nie zadziała?
Metoda wydaje się być prosta. Co jednak zrobić, gdy dziecko mówi że nie chce zostać i zaczyna płakać? To trudny moment dla każdego rodzica.
1. Można poprosić o pomoc nauczycielkę, która "przejmie" malucha. Jeszcze raz powiedzieć, że się idzie, umówić się na czas powrotu. Można pokazać dziecku w sali coś, co je zainteresuje (na przykład nożyczki, ciastolinę, brokaty, garaż etc.) i przekazać dziecko pani z grupy. Nie chodzi o to, żeby wyjść bez pożegnania, bardziej o to, by odwrócić uwagę malucha na sam moment wyjścia.
2. Można wziąć dziecko na ręce, przytulić, jeszcze raz wytłumaczyć, że musi się iść i że się na pewno wróci. Fajnie jest opowiedzieć o tym, co dziecko będzie robić w grupie i jasno wskazać moment przyjścia rodzica. Zaproponować opcje pożegnania z pomachaniem przez okno, umówić się na ostatniego buziaka czy piątkę i wyjść - nawet jeśli wcześniejsze przytulanie będzie trwało 20 minut, można dać dziecku ten czas, ale po ostatnim buziaku czy żółwiku powinno się pójść - jasno określony moment wyjścia ułatwi przedszkolakowi adaptacje.
Obie opcje są dobre i się sprawdzają, pierwsza jest nieco bardziej radykalna, druga wymaga więcej czasu.
Można również spróbować przyprowadzania dziecka przez drugiego rodzica albo babcie - często najtrudniej jest rozstać się z mamą.
Jeśli dziecko płacze i nie chce zostać w przedszkolu, warto poprosić nauczyciela o pomoc. Wskazanie atrakcyjnej zabawy lub zajęcia może odwrócić uwagę malucha i ułatwić rozstanie. Jeśli to nie pomaga, można spróbować delikatnego przytulenia i jeszcze raz wyjaśnić, że rodzic wróci w umówionym czasie. Warto, aby rodzic konsekwentnie trzymał się ustalonych zasad pożegnania, co pomaga dziecku w adaptacji.
Czasem dziecko tak bardzo angażuje się w zabawę, że nie chce iść do domu. Warto wtedy zapytać, co dokładnie robi i dlaczego chce jeszcze zostać. Można umówić się, że dokończy rozpoczętą czynność, a potem razem z rodzicem pójdzie do szatni. Dobrze jest dać dziecku chwilę na zakończenie zabawy, ale jednocześnie konsekwentnie przypomnieć o umowie dotyczącej wyjścia.
Dla wielu dzieci kluczowe jest zachowanie stałego rytmu dnia. Codzienne, podobne rytuały, takie jak wspólne śniadanie czy rozmowa przed przedszkolem, pomagają dziecku poczuć się pewniej. Warto również regularnie rozmawiać z dzieckiem o jego odczuciach związanych z przedszkolem, co pozwala na lepsze zrozumienie i wsparcie w trudniejszych chwilach.
Najważniejsze w czasie adaptacji jest spędzanie z dzieckiem jak najwięcej czasu poza przedszkolem. To trudny emocjonalnie okres, w którym maluch potrzebuje wsparcia, bliskości i uwagi rodziców. Aktywne spędzanie czasu z dzieckiem, rozmowy, zabawy i wspólne czynności budują poczucie bezpieczeństwa i pomagają dziecku łatwiej zaakceptować nową sytuację. Przedszkole nie zastąpi czasu spędzonego z rodzicami, dlatego tak ważne jest, aby poświęcić dziecku maksymalnie dużo uwagi, zwłaszcza w tym przełomowym momencie.
Proces adaptacji dziecka w przedszkolu to wymagający okres, zarówno dla malucha, jak i dla rodziców. Kluczem do sukcesu jest cierpliwość, konsekwencja oraz wsparcie dziecka na każdym etapie tego procesu. W Zielonym Latawcu staramy się aby cały proces adaptacji przebiegł zgodnie z oczekiwaniami dzieci i rodziców przy wsparciu naszych nauczycieli i specjalistów.
Opracowanie: Danuta Białek-Molak